Pilavdan Tatlıya ve Çorbadan Risottoya Kadar Dünyanın En Çok Yenilen Popüler Pirinç Çeşitleri

Basmati, Hindistan ve Pakistan’da yetiştirilen ve uzunca taneleri olan bir pirinç çeşididir. Basmatinin tadı hafif baharatlı ve aromalıdır. Pişirildikten sonra pirinç taneleri tek tek kalır ve birbirine yapışmaz. Bu sayede köri, güveç ve benzeri soslu yemeklerde pirincin sosla buluşması daha kolay olur.

Rice paper yani pirinç kağıdı, Vietnam mutfağının temel yemek malzemelerinden biridir. Pirinç kağıtları güneşte kurutulmuş ve buharda pişirilmiş pirinç hamurunda yapılır. Genellikle yiyecekleri içine sararak meze yapmak için tercih edilir. Pirinç kağıdıyla yapılan mezelerin içerisine salatalık, tofu, sosis ve omlet gibi pek çok malzeme konabilir.

Bir Japon pirinci çeşidi olan koshihikari, Japonya’da en çok yetiştirilen ve aynı zamanda en çok tüketilen pirinçtir. Adını tarihi Koshi eyaletinden almıştır ve Türkçede ‘Koshi’nin ışığı’ olarak tercüme edilir. Koshihikari yapışkan, yumuşak ve kolay çiğnenebilir bir pirinç türüdür. Japonlar bu pirinci genellikle suşi ve onigiri gibi popüler olan yemekleri yapmak için kullanır.

Mor pirinç olarak da bilinen siyah pirincin Asya’da pek çok çeşidi bulunur. Bunlar Endonezya siyah pirinci, Filipin balatinaw siyah pirinci, Filipin pirurutong siyah pirinç, Tay yasemin pirinci ve Bangladeş’in siyah çeltik pirincidir. Siyah pirinç sağlığa faydalarıyla bilinen bir türdür. Geçmişte Çin’de halkın tüketimine yasaktı ve bunun nedeni de uzun ömür getirdiği için sadece Çin imparatorunun yemesinin gerektiği düşüncesiydi.

Arborio, genellikle risotto ve sütlaç yapımında kullanılan bir İtalyan pirinç çeşididir. Adını Po Vadisi’ndeki bir kasabadan almıştır. Arborio pirincinin taneleri kısa, sert ve yuvarlaktır. Bu pirinç yüksek nişasta içeriğine sahiptir ve bu yüzden kremsi dokusunu kaybetmemesi için asla yıkanmaz ve durulanmaz.

Uruchimai, Japonica pirincinin kısa taneli bir çeşididir ve Japon mutfağının temel yiyeceklerinden biridir. Pirincin taneleri kısa ve dolgundur. Ayrıca yapışkan ve nemli bir dokusu vardır. Uruchimai genellikle sade yense de bazen pirinç sebze, deniz ürünleri, dashi veya soya sosu ile birlikte tüketilebilir.

Riz de Camargue, Fransa’daki Camargue bölgesinden gelen farklı pirinç çeşitlerini ifade eder. Bunlar kahverengi pirinç, beyaz pirinç, yapışmaz pirinç, önceden pişirilmiş pirinç ve karışık pirinç olarak adlandırılı. Riz de Camargue pirinçleri, 19. yüzyıldan beri bu bölgede yetiştirilmektedir. Kahverengi olanı en yüksek besin değerine sahip olan pirinçtir. Beyaz pirinç ise sütle karıştırılmış tatlılarda veya risottolarda en yaygın kullanılan pirinçtir.

Baldo pirinci sadece İtalya ve bizim ülkemizde yetiştirilen beyaz bir pirinç çeşididir. Baldo pirinci uzun, orta ve kısa taneli olabilir ancak kısa taneli olanlar en çok bilinen ve kullanılandır. İlk olarak 1977 yılında İtalyan Po vadisinde yetiştirilmiştir. Baldo çok lezzetli bir pirinç olduğu için ‘pirincin kralı’ olarak anılmıştır ve zamanla Türkiye’de de yetiştirilmeye başlanmıştır. Baldo pişirildiğinde dağılmayan yapısını koruduğu için özellikle risotto ve pilav yapımında tercih edilir.

Pinipig, hiçbir pirinçte görülmeyen açık yeşil bir renge, sıra dışı bir kokuya, hafif bir tada sahip olan dövülmüş ve olgunlaşmamış bir pirinç türüdür. Yenmeden önce genellikle dış kısmının çıtır çıtır olması için kızartılır. Bu kızarmış pirinçler geleneksel Filipin yemeklerinde, kurabiyelerde, keklerde ve kremalı tatlılarda kullanılır.

Geleneksel bir Sri Lanka pirinci olan sambanın tadı tatlıdır ve genelde mısıra benzer. Kısa ve yuvarlak bir yapısı olan samba pirinçleri beyaz ve kırmızı olmak üzere ikiye ayrılır. Beyaz samba pirinci ülke genelinde üretilirken kırmızı samba çeşidi sadece güneyde üretilir. Samba pirinçleri özel günlerde, aile kutlamalarında ya da hasat festivalinde yapılan yemeklerde kullanılır.

Dünyanın en büyük pirinci olarak adlandırılan Carolina altın pirinç, yüzyıllardır ABD’de geleneksel olarak yetiştirilen bir pirinçtir. Onun diğer pirinçlerden en ayırt edici özelliği pirinç bitkisinin parıldayan altın tonunda olmasıdır. Altın pirincin Güney Carolina kıyılarına nasıl ulaştığına dair birçok teori vardır ve genellikle 1685 yıllarında Batı Afrika veya Madagaskar’dan geldiği tahmin edilmektedir.

Türkçe karşılığı olmayan ve adı çok uzun olan bu Portekiz pirinci kadifemsi yumuşak bir dokuya sahiptir ve özellikle pişirildiği malzemelerin lezzetlerini ve aromalarını emmede oldukça iyidir. Bu pirinç genellikle ılıman Akdeniz iklimine sahip Lizbon dışındaki Salvaterra de Magos’ta yetiştirilmektedir.

İtalya’nın Rovigo ve Ferrara illerinde üretilen Riso del Delta del Po, bölgedeki yüksek tuzluluk seviyeleri nedeniyle benzersiz bir lezzet ve aromaya sahiptir. Özellikle risotto, çorba, supplì pirinç topları ve hatta tatlı yapımı için mükemmeldir.

Suwandel, eşsiz bir aromaya ve sütlü bir tada sahip bir Sri Lanka pirincidir. Adı, pirinç pişirildikten sonra kokulu aromaya atıfta bulunan ve koku anlamına gelen ‘suwandha’ kelimesinden türetilmiştir. Suwandel genellikle kakule ve zerdeçal, kimyon ve ghee ile pişirilir ve özellikle ülkenin özel günlerinde, törenlerde ve festivallerde yenilmesi popülerdir.

Türkçe ismi Riso menekşesi olan bu pirinç yalnızca İtalya Collobiano’da bulunan Risodinori şirketi tarafından yetiştirilir ve satılır. Rengi mor olan bu pirinç, et veya balık yemeklerinde, salatalarda ve risottolarda kullanılır.